پژوهشگران بیان می کنند که فعالیت بدنی کم تا متوسط به احتمال زیاد خواص محافظت کننده عصبی را به دنبال دارد.
پژوهشگران از اطلاعات به دست آمده از تحقیق راینلند جهت مطالعه بر جمعیتی در مقیاس بزرگ توسط DZNE در ناحیه شهر بن استفاده کردند.
به طور کلی، آنها اطلاعات فعالیت بدنی ۲۵۵۰ شرکت کننده ۳۰ تا ۹۴ ساله را در این تحقیق به کار بردند. تحقیقات آنها در برگیرنده بررسی مواردی همانند تجزیه و تحلیل حجم مغز و ضخامت قشر آن توسط عکس برداری از مغز یا MRI و همچنین ارزیابی فعالیت بدنی آن ها بود. داوطلبان می بایست در طول هفت روز یک شتاب‌سنج را بر روی بدن خود قرار می دادند. تصویر برداری MRI داده هایی را درباره حجم مغز و ضخامت قشر مغز در اختیار پژوهشگران قرار داد.
فعالیت بدنی تأثیر بسیار خوبی بر همه ی قسمت های مغز می‌گذارد. در کل، هر چه فعالیت بدنی بیشتر و شدیدتر باشد، قسمت های گوناگون مغز بزرگ‌تر می باشند. محققین این مورد را به طور ویژه در هیپوکامپ که به عنوان مرکز کنترل حافظه استُ مشاهده کردند. بیشتر بودن حجم مغز، بر مقابله با تخریب عصبی تاثیر گذار می باشد.
با تجزیه و تحلیل بیوانفورماتیک مشخص شد که همپوشانی بسیاری میان ژن‌هایی که بیان آن ها تحت تأثیر فعالیت بدنی است و ژن‌هایی که تحت تأثیر بیماری‌های تخریب‌کننده عصبی همچون آلزایمر، پارکینسون یا بیماری هانتینگتون هستند، وجود دارد.
خیلی مطالب سایت تون جذاب و عالیه. مخصوصا قسمت دانستنی هاش. اطلاعات مفید در اختیار کاربر قرار میده با تشکر
خیلی مطالب سایت تون جذابه، اطلاعات مفید در اختیار کاربر قرار میده ممنون