کرم دست و صورت چه ربطی به آبله میمونی دارد؟
یک متخصص پوست در مورد تشخیص بثورات آبله میمونی از دیگر راش‌ها نظراتی ارائه داده است.
مقامات بهداشت عمومی پیشنهاد و بیان کردند که هر شخصی که مبتلا به بثورات پوستی جدید و بدون دلیل می‌شود، می بایست با پزشک خود تماس گرفته و چنانچه آبله میمونی او تشخیص داده شود، تحت مراقبت‌های پزشکی قرار بگیرد.
چه هنگامی زمان نگرانی برای این بیماری می باشد؟ آیا شما نیز مبتلا به آبله میمون شده اید؟
موسسه پوست آمریکا مواردی را جهت استفاده برای شناسایی آبله میمون از دیگر اختلالات سلامتی که موجب به وجود آمدن بثورات پوستی می‌شوند در نظر گرفته و معرفی کرده است.
متخصص پوست یعنی دکتر استر فریمن بیان کرد که اخیرا آبله میمون شکل دیگری به نظر می رسد.
این بیماری در ابتدا دارای علائمی چون تب و شبیه آنفولانزا و بثورات پوستی بیشتر از ۲۰۰ برجستگی بوده است. اما در حال حاضر بیماران مبتلا به آبله میمون دارای برآمدگی‌های پوستی کمتری بودند. به علاوه احتمال دارد که تب یا نشانه هایی شبیه آنفولانزا نداشته باشند.
دکتر فریمن در اطلاعیه خبری موسسه بیان کرد که در طول گسترش خاص این بیماری، مشاهده کردیم که بثورات پوستی احتمالا از کشاله ران، ناحیه تناسلی یا اطراف مقعد آغاز شده و برخی زمان ها نیز به جای زیاد شدن در ناحیه ای که آغاز شده، مانده و افزایش نمی یابد.
بیماران مبتلا شاید تنها یک یا دو تاول، برجستگی‌های پر از چرک یا زخم‌های باز داشته باشند که خیلی اذیت کننده می باشند.
یک متخصص پوست قادر است تا علت های به وجود آمدن راش را با در نظر گرفتن الگوی آن روی پوست و منطقه ظهور آن شناسایی کند و با ارسال یک سواب به آزمایشگاه، موارد مشکوک به آبله میمونی را تشخیص دهد.
همچنین دکتر فریمن گفت که راش آبله میمون ممکن است شبیه آبله مرغان، زونا یا تبخال باشد، ولی اختلافاتی میان این بثورات دیده شده است.
باید بدانید که آبله میمون مسری است و قادر است تا هنگامی که تاول ها حذف شوند، یعنی به میزان دو تا چهار هفته، انتقال و گسترش یابد.
باید بدانید که هر راش جدیدی آبله میمون نیست. ولی چنانچه گمان می‌کنید آبله میمون دارید، باید سریعا به پزشک بروید.
افرادی که دیر به پزشک مراجعه کنند، شاید زمانی که به مرکز درمانی می‌روند، گزینه‌های درمانی کمتری داشته باشند.
بیماران بسیاری به این ویروس دچار شده اند، در نتیجه خانواده آن ها و دیگران هم احتمالا به آبله میمون مبتلا شده باشند.
بیماران میبایست به جای رفتن به مطب پزشک خود زنگ بزنند، در گام اول نشانه های خود را بگویند و بعد درباره اینکه چه کاری می بایست انجام دهند راهنمایی بگیرند.
اشخاص همچنین می‌توانند از روش های گوناگونی به این ویروس دچار شوند. روش های ابتلا می تواند شامل لمس بثورات یا دلمه‌های فرد مبتلا در طول تماس صمیمی باشد، که این مورد شایع ترین نوع انتقال این بیماری می باشد.
به علاوه این به شدت کمتری از راه قطرات تنفسی منتشر می شود. از سوی دیگر چنانچه شخصی به لباس‌های شسته نشده یا ملافه‌های فرد آلوده دست بزند بیماری به او منتقل خواهد شد.
به علاوه بیماری آبله میمون می‌تواند از طریق حیوانات در ناحیه هایی که ویروس بومی می باشد، همچون آفریقای مرکزی یا غربی، به وسیله نیش یا خراش، با دست زدن به حیوان آلوده زنده یا مرده، خوردن حیوان آلوده یا استفاده از کرم یا پودر ساخته شده از حیوان نیز به افراد دیگر انتقال پیدا کند.
اشخاصی که در برابر آبله واکسینه شده اند کمتر ریسک ابتلا به آبله میمون را دارند. بیشتر افراد زیر ۵۰ سال این واکسن را تزریق نکرده اند، چراکه در سال ۱۹۷۲ این نوع واکسن‌ها معمولا در آمریکا تجویز نمی‌شدند و وجود نداشتند.
با توجه به اینکه هیچ درمان ویژه ای برای آبله میمون توسط موسسه غذا و داروی ایالات متحده تایید نشده است، ولی اشخاصی که ریسک ابتلا به این بیماری را دارند احتمالا با یک داروی ضد ویروسی برای آبله معروف به TPOXX معالجه شوند.