عکس برداری رسا و آشکار از پرجرم‌ترین ستاره دنیا
ستاره شناسان با استفاده از امکانات و ویژگی های منحصر به فرد تلسکوپ ۸.۱ متری جمنای جنوبی در شیلی با مدیریت بنیاد ملی علوم، موفق شدند تا رساترین عکس موجود در جهان را از ستاره R۱۳۶a۱ بگیرند.
خوب است بدانید که چگونگی ایجاد ستارگان بسیار پرجرم یک موضوع بدون پاسخ و مبهم در اخترفیزیک می باشد. با انجام این تحقیق می توان فهمید که نحوه ایجاد پرجرم‌ترین ستارگان دنیا چگونه بوده و همچنین می تواند بیانگر این موضوع باشد که این ستاره‌ها شاید به میزانی که پیش از این پیش بینی شده بود، بسیار بزرگ نباشند.
باید بدانید که این ستاره بسیار بزرگ عضوی از خوشه ستاره‌ای R۱۳۶ می باشد و در فاصله ۱۶۰ هزار سال نوری از زمین در مرکز سحابی رتیل در ابر ماژلانی عظیم قرار دارد و این کهکشان نزدیک‌ترین کهکشان به کهکشان راه شیری به شمار می آید.
به علاوه طبق کشفیات پیشین، ستاره R۱۳۶a۱ دارای جرمی به میزان ۲۵۰ تا ۳۲۰ برابر جرم خورشید بوده است. ولی در این تحقیق جدید و در حال حاضر، کشفیات جدید بیانگر این است که جرم این ستاره عظیم شاید فقط به میزان ۱۷۰ تا ۲۳۰ برابر جرم خورشید باشد. با تمامی این تفاسیر، ستاره R۱۳۶a۱ همچنان پرجرم‌ترین ستاره در کیهان شناخته می شود.
ستاره شناس بنیاد ملی علوم NOIRLab یعنی ونو ام. کالاری یا Venu M. Kalari بیان کرده است که مشاهدات جدید حاکی از آن است که پرجرم‌ترین ستاره‌‌ی موجود و قابل شناسایی توسط ما به میزانی که پیش ازین تصور می کردیم، پرجرم نمی باشد. این موضوع بیانگر این است که بیشترین میزان جرم ستاره‌ها شاید کمتر از آنچه پیش از این فکر می کردیم باشد.
به علاوه کشف عناصر سنگین‌تر از هلیوم در دنیا هم موثر از این کشفیات بوده است. خوب است بدانید که این مواد در طول انفجارهای ابرنواخترهای ناپایدار دوتایی ایجاد می‌شوند. ابرنواخترها مرگ ناگوار ستارگانی با جرم بیش از ۱۵۰ برابر خورشید می باشند. چنانچه جرم ستاره R۱۳۶a۱ کمتر از مقداری که پیش بینی شده بود، باشد، بنابراین رویداد و اتفاق ابرنواخترهای ناپایدار شاید کمتر از میزان انتظار باشد. به علاوه با در نظر گرفتن این مورد، می توان نتیجه گرفت که دیگر ستارگان بزرگ هم شاید دارای جرمی کتر از آنچه پیش بینی می‌شد، باشند.
قبل از این نیز منجمان توانستند تا به تحقیق و مطالعه خوشه ستاره‌ای نزدیک به ستاره R۱۳۶a۱ را با تلسکوپ فضایی هابل ناسا و همچنین برخی از رصدخانه‌های موجود در زمین بپردازند. با این وجود، هیچ کدام از این تلسکوپ‌ها قادر به گرفتن عکس هایی رسا و واضح نبودند که بتوانند کیه بخش های ستاره‌ای منفرد در خوشه را شناسایی کند.
به علاوه یکی از نویسندگان این مقاله یعنی ریکاردو سالیناس یا Ricardo Salinas بیان می کند که این کشفیات بیانگر این می باشند که در موقعیت مناسب و زمانی که نوبت به آشکار شدن زاویه‌ای می‌رسد، یک تلسکوپ ۸.۱ متری قادر می باشد تا از طرفی با تلسکوپ فضایی هابل مقایسه شود و از سوی دیگر رقیبی برای تلسکوپ فضایی جیمز وب باشد.
همچنین کالاری در این باره بیان می کند که با وجود اینکه ما در زمان تفسیر نتایج خود محتاط می باشیم ولی یافته ها بیانگر این است که پرجرم‌ترین ستارگان کیهان شاید به میزانی که فکر می کردیم عظیم نباشند.